Sinds een paar jaar zijn wij als bureau een samenwerkingspartner van zorginstelling Kwintes. Daar begeleiden we groepen woonbegeleiders in hun professionele én persoonlijke ontwikkeling. De deelnemers werken dagelijks met cliënten voor wie het leven soms veel vraagt. In dat contact gaat het telkens om de ontmoeting van mens tot mens.
Dat vraagt niet alleen vakmanschap van hen , maar ook zelfkennis. Cliënten brengen hun eigen geschiedenis, pijn en patronen mee. Soms gebeurt er iets dat raakt aan je eigen verhaal, en voor je het weet, ben je niet meer helemaal vrij in hoe je reageert. Dáár ligt de essentie van onze training: niet alleen in het aanleren van nieuwe vaardigheden, maar in het verkrijgen van inzicht in wat jij als mens meebrengt in je rol als begeleider. Wanneer je zicht krijgt op je innerlijke bewegingen, groeit ook je vermogen om in contact het juiste te doen.
Onze trainingen beginnen niet met theorie of uitleg, maar met een uitgebreide kennismaking. Niet over waar je werkt of hoe lang, maar over hoe jij je verhoudt tot het thema van de dag. Wat herken je? Wat schuurt er? Waar loop jij misschien vast? Door daar open over te zijn, ontstaat er vaak al veiligheid én diepgang. We merken vaak weer dat hoe beter iemand zichzelf kent, hoe meer ruimte er komt voor de ander en daardoor beter afgestemde communicatie naar de client.
Tijdens de training maken we veel gebruik van regietheater, waarin herkenbare situaties voelbaar worden zonder dat je er als deelnemer in vast komt te zitten. Door van een afstand te kijken naar wat normaal onderhuids blijft, ontstaat inzicht in patronen en hardnekkige neigingen. En dat is precies waar een eigen beweging ontstaat. Niet vanuit oordeel, maar vanuit nieuwsgierigheid: wat gebeurt hier eigenlijk? En wat vraagt het van mij?
Wat deelnemers ontdekken, verschilt. Soms gaat het over grenzen aangeven. Soms over de neiging om gerust te stellen. Soms over ongemak bij stiltes of de reflex om te willen oplossen. Maar altijd gaat het over bewustzijn: ben ik wel helemaal aanwezig? Kan ik open blijven, ook als het lastig wordt?
Ook voor ons als begeleiders vraagt dit werk iets wezenlijks. We brengen onszelf mee in de ruimte. Niet alleen als trainer, maar zeker ook als mens. Iedere training opnieuw proberen we ons raakbaar op te stellen en voor te gaan in wat we van de ander vragen: aanwezig zijn, ook als het spannend is. We delen wat het met ons doet, waar wij twijfelen, en hoe we zelf proberen trouw te blijven aan wat nodig is. Niet omdat wij het antwoord hebben, maar omdat we geloven dat verandering begint waar het echt wordt: in eerlijk contact.
De impact van deze trainingen is voelbaar. In kleine, persoonlijke doorbraken. In teams die elkaar anders gaan bevragen. In het besef dat professionaliteit niet alleen zit in ‘weten wat je moet doen’, maar vooral in aanwezig zijn bij wat er is.
Want goed contact begint bij jezelf. En als dat lukt, is er veel mogelijk.